คุณนฤทัย

ก่อนหน้าที่จะเป็นมะเร็ง เราเป็นคนเอาแต่ใจ คิดว่าไม่มีใครรัก แต่หลังที่เป็นมะเร็ง ช่วงเวลาที่ผ่านไปใน 1 ปีนั้น เราได้เห็นถึงความห่วงใย ความรัก การแสดงออกของแต่ละคน ที่แสดงออกว่าเขารักเราจริงๆ มันทำให้รู้ว่า จริงๆ แล้ว เรามีคนรักเรามากมายขนาดนี้

คุณกิจจา

ผู้ป่วยมะเร็งลิ้น ได้ฝากข้อความถึงผู้ป่วยทุก ๆ ท่านว่า ผมมั่นใจว่า ถ้าไปถูกทางเชื่อมั่นในยาที่ทานอยู่แล้วก็ตรวจสอบอาการเสมอ ๆ อย่าหมดกำลังใจ อย่าเสียใจ ต้องสู้ อย่าท้อแท้ มันทำให้ร่างกายโทรม กำลังใจสำคัญมาก สำหรับคน เรื่องต่าง ๆ ไม่ว่าเป็นเรื่องแบบไหนก็ตามถ้าหมดกำลังใจแล้วชีวิตหมดเลย

คุณนฤทัย

มะเร็งต่อมน้ำเหลือง ระยะที่ 2 ทำให้เธอกลัวอย่างมาก สิ่งที่เธอคิดตอนนั้นคือ แม้จะไม่อยากรักษาเพราะกลัวว่าจะทรมาน แต่คงหนีไม่พ้น จึงเปลี่ยนความคิด “ถ้าหนีไม่พ้นเราก็แค่หันหน้าสู้กับมันให้ชนะก็สิ้นเรื่อง”

คุณเธียร

ผู้ป่วยมะเร็งคอ ชนิดสแควมัสเซลล์คาร์ซิโนมาร์ ได้พูดเอาไว้ว่า สิ่งสำคัญที่ทำให้เขาหายจากโรคนี้ คือ ความรัก ความอบอุ่น ความปรารถนาดี ความเมตตาที่ได้รับจากทั่วทุกทิศ

คุณกาญจนี

ผู้ป่วยมะเร็งเต้านม ที่เผชิญกับโรคมาแล้ว 12 ปี มีคำแนะนำเล็ก ๆ น้อย ๆ ว่า ให้คิดอยู่เสมอว่า ตัวของเราแข็งแรง ใช้ชีวิตให้ดีและมีความสุข ไปเที่ยวพักผ่อนเพื่อให้ตัวเองผ่อนคลายบ้าง ถึงเธอจะอายุ 73 ปีแล้วแต่ก็ยังชอบท่องเที่ยวต่างจังหวัดอยู่เสมอ

คุณกัลยารัตน์

ผู้ป่วย “มะเร็งเต้านม” ระยะที่ 2 ได้ฝากข้อความถึงทุก ๆ คน ที่กำลังพบเจอกับโรคมะเร็ง ไม่ว่าจะเป็นมะเร็งชนิดไหน ระยะเท่าไร หรืออยู่ในช่วงไหนของการรักษาว่า “อย่าเครียด และต้องมีกำลังใจ ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข” โดยเธอเสริมว่า อยู่กับโรคมะเร็ง ต้องไม่เครียดคือสิ่งสำคัญที่สุด

คุณภัคธินันท์

ในขณะที่ยังมีลมหายใจอยู่ ก็ขอให้ตัวเราได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข สนุกสนาน มีแต่เสียงหัวเราะในทุก ๆ วัน มองโลกในแง่ดี อย่าท้อ การเกิด แก่ เจ็บ ตาย และ โรคภัยเป็นเรื่องธรรมดาของชีวิตมนุษย์ เราต้องดูแลตัวเองดี ๆ เลือกทานอาหารที่มีประโยชน์ ทำความดีสั่งสมบุญบารมีเข้าไว้

คุณกาญจนี

เป็นมะเร็งเต้านมระยะที่ 1 เมื่อปี พ.ศ. 2555 คุณกาญจนีมีคำพูดที่อยากให้กำลังใจกับทุก ๆ คนที่กำลังเผชิญกับโรคมะเร็งว่า “อย่าคิดหรือกังวลไปก่อนว่าจะเจ็บ ตั้งสติกับตนเอง ทำจิตใจให้เข้มแข็งแล้วมันจะผ่านไปได้”

คุณวีรพงศ์

พบเจอกับมะเร็งตับในวัย 57 ปี ผ่านมาแล้ว 18 ปี โดยผ่านการรักษาทุกอย่างไปจนถึงการปลูกถ่ายตับ และ ได้ให้กำลังใจผู้ป่วยคนอื่น ๆ ว่า “อย่าวิตกกังวล ทำร่างกายให้สบาย จิตใจให้เบิกบาน อย่าเครียด กินอาหารดี ๆ นอนหลับพักผ่อนให้เยอะ ๆ”

คุณ สุรีย์

เมื่อปี 2543 ฉันเป็นมะเร็งเต้านมระยะ 3B (ระยะ 3 เข้าระยะ 4) มะเร็งลุกลามไปต่อมน้ำเหลืองแล้ว ก้อนใหญ่มากต้องคีโมก่อน ค่อยผ่าตัด ช่วงนั้นหลานชายที่เป็นหมอนำสมุนไพรมาให้รับประทานไปด้วย หลังจบคีโมก็ผ่าตัด และฉายแสง จนกลับมาแข็งแรงปกติ ขอให้ผู้เป็นมะเร็งทุกคนอย่าหมดกำลังใจ เรายังมีทางเลือกเสมอ